هنر اسلیمی

اسلیمی

  اسلیمی ها اصولاً باز آفریننده ی فرآیندهای کیهانی آفریدگار از طریق طبیعت اند. همچنان که نواخت، بنایاد طبیعت است، اسلیمی ها نیز معنای نواخت را دارند. هر اسلیمی، بازنمای متحرکی است که تکرار منتظم ویژگی ها، عنصر و پدیده ها بر آن دلالت می کنند که ازاین رو داری تناوب است .

   این نواخت حکایت از زمان دارد. زمان براین معنی که نقش مایه ها با توالی زمانی همچون موج ها یا ترکیبی از سیلان و چرخش پا پیش می نهند. نقش مایه ها  نه چنانند که به سادگی چون رده های موسیقی در زمان، یک به یک دنبال هم آیند، بلکه انتظامی معیّن را نمایشگر اند که بر حسب ساختار و تأثیرشان نواخت می پذیرد و در ترکیباتی فضایی مجتمع می گردد. اسلیمی کل سطح را پر نمی کند بلکه عملاًچون صُوَریست در فضا که بر جسته وار بر پس زمینه ی انفعالی قرار گرفته باشد . پس زمینه های فضایی، همچون مکمل این صور و رنگهایشان اغلب نماینده ی مفهوم وطرح تداوم فضایی مثبت اند که بنا برآن تناوب و یا وقفه ، اهمیتی در حد نقش مایه می یابد . این نقش مایه ها موجّه الگوهای مدوّر بی پایان اند. همانند دوایری ازآب بر پهنه ی  حوض که در دامنه های واحد و متعدد گسترش می یابند.

   منشأ عناصر اصلی شان را می توان در نقش نمادهای مذهبی ایران باستان که پنجه – برگ – شکوفه های اسلیمی و صُوَر ابرهایی که از چین آمده از آن جمله اند.